Even updaten

Beste mensen,

Leuk dat jullie de weblog zo in de gaten houden. Ik zal daarom weer wat vertellen over wat ik hier meemaak.
Dit kan nog 3,5 week, want daarna hoop ik weer in Nederland te zijn als alles volgens planning gaat.

Het meest interessante wat ik de laatste dagen heb meegemaakt was wel het bezoek aan Rumi Yaku. Ik weet niet of het op de kaart te vinden is, maar het ligt (als mijn richtingsgevoel klopt) ten noordoosten van Tena, dus richting Colombia. Volgens Ecuadoriaanse begrippen is dat ‘más bajo’, wat ‘lager’ betekent. Vaak wordt op deze manier gesproken: je gaat omlaag als je met de rivier meegaat en omhoog als je er tegenin gaat. Vrij logisch op zich.
Je zit nu vast te denken wat die Rumi Yaku nou is. Eerlijk gezegd weet ik de naam niet in het Nederlands. In het Spaans is het ‘comunidad’, in het Engels ‘community’. Een soort afgelegen dorp, zonder wegen en auto’s. Een verzameling van boeren. Ik ben er heengegaan met John, een andere Nederlander die ik hier heb ontmoet en die hier vrijwilligerswerk doet bij Kallari, en een paar vrouwen uit de VS: een werkneemster van Kallari en 2 toeristen. We zijn er gekomen door eerst met de auto (achterin de pick-up weer eens) buiten Tena te gaan over een provinciale weg (richting het noordoosten), waarna we richting het oosten gingen over een pad door het bos tot we bij huizen aankwamen. Mooie natuur onderweg.
Kussens kennen ze niet achterin een pick-up, dus gebruiken we de handen als kussen op een keien-pad. Het hobbelt dus wel lekker.

Links en rechts mooie natuur. Hoge bomen, bomen met bladeren van verschillende groottes, vaak in een handvorm zoals een kastanjeblad en niet zoals een eikenblad, zeg maar. Ook veel bananenbomen zijn hier te zien, en palmen en bomen die daar op lijken. Bomen dus, die de kruin bovenin hebben, maar verder aan de stam geen blad hebben. Mooie bomen om te zien. Ook veel struiken en planten met grote bladeren. Er zijn helaas weinig dieren te zien. Dat is wel jammer, want de vogels die ik gezien heb zagen er erg mooi uit. In deze bossen leven ook tucan’s en papegaaien die ik helaas nog niet gezien heb.

Aangekomen bij het ‘dorp’ wordt alleen Quichua gepraat, de taal van de inheemse bevolking (‘Indianen’ is een beledigend woord, hoorde ik gisteren). Judy, de Amerikaanse werknemer, kent deze taal ook, en kent ook de mensen in het dorp. Eerst zien we maar 3 huizen, de rest woont op andere plekken verspreid in het bos. De mensen horen ons al en komen naar buiten. Grappig, die loerende mensen die overal opduiken als je bij een huis aankomt. Met de laarzen die we in Tena hebben gekocht lopen we door het richting de rivier. Ik zie voor het eerst een koffieboom. De bladeren lijken veel op die van cacao, maar het verschil is vooral te zien aan de vele witte bloemen en aan de vrucht, want cacao groeit in de vorm van een grote vrucht met 40-50 bonen erin, en koffie groeit in de vorm van besjes met 2 (halve) koffiebonen daarin.
Verder gelopen moeten we een stukje moeras oversteken. We moeten netjes over de plank heenlopen om niet weg te zakken. Na een tijdje komen we bij de rivier aan. Er is al een jongetje aanwezig met een kano, een uitgeholde boomstam. Hij brengt ons 1 voor 1 naar de overkant. Hij is ervaren, want het lijkt mij best lastig om staand zo’n kano met een stok voort te bewegen.

Aan de overkant lopen we verder door het bos naar een gemeenschappelijke ruimte. Vlakbij een school en een voetbalveld. Een centrale plek voor het ‘dorp’. Verschillende vrouwen maken eten klaar en gebruiken daarvoor een vuurplaats, want elektriciteit of gas is er niet.
Na een tijdje krijgen we een uitgebreide lunch. Eerst papaja, banaan en ananas als voorafje (veel lekkerder dan in NL), en dan vis, kikker :), rupsen :P geroosterde ‘cacao blanco’-bonen, soort pinda’s, palmscheuten, yuca, kleine aardappeltjes, en limoen-vruchtensap. Lekker en leuk, al die nieuwe producten.
Na het eten gevoetbald met z’n 20-en. Ze houden daar van voetbal, allerlei leeftijden waren aanwezig. Lekker warm in de zon: Niet mijn favoriet. Om half 4 gaan de 3 Amerikanen weg. John en ik blijven er slapen voor een nacht. Allebei in een apart gezin.

We gaan met de families mee en nemen eerst nog even een duik in de rivier. Ik ga met een paar jongens mee door het bos naar hun huis. Onderweg weer mooie natuur uiteraard, ook veel plantages van cacao en koffie. Overal kijken of er rijpe gele cacaovruchten zijn. Die wordt dan opengebroken en opgegeten voor onderweg :). Het vruchtvlees heeft een erg goede smaak en wordt alleen gegeten, de bonen worden uitgespuugd. Erg veel modder overal. Na een half uurtje kom ik aan bij hun huis. Een huis op palen. Een grote oppervlakte. Zowel het huis als de plantages. Geen gas, water en elektriciteit. Onafhankelijk van de (meer) bewoonde wereld. De broers van de vader van het gastgezin en hun moeder wonen allemaal op dezelfde plantage.
Ik vond het erg boeiend om eens mee te maken. He, het kan ook nog zonder die voorzieningen! Ze hadden geen WC, maar wel genoeg bos ;) ; ze hadden een vuurplaats in huis om te koken; ’s avonds olielampjes; een bak met regenwater om te wassen en ze kookten dit water om te kunnen drinken. Het was een grote familie met 11 kinderen. Maar dat is hier heel normaal. Een wij denken al snel dat 5 kinderen al veel zijn. Een meisje van 2 of 3 was steeds bang voor mij. Waarschijnlijk was dit de eerste keer dat ze een blanke zag van dichtbij.

Woensdagmorgen gingen we werken op de plantage gewerkt met de ouders en verschillende kinderen. Alle begroeiing moest weg, alleen de bruikbare planten moesten blijven staan: cacao, koffie en kaneel-planten (ja, de blaadjes smaakten echt naar kaneel!). Ik dacht dat kaneel in stokjes groeide, maar het blijken gewoon bladeren te zijn.
’s Middags ging de moeder bezig met handgemaakte armbandjes. Alles werd uit de natuur gehaald: kraaltjes, touw, verf. Interessant en leuk om te zien. Ze heeft er een op maat voor mij gemaakt als kado, en ik heb er nog een gekocht.
’s Middags met de streekbus weer naar huis. 1 keer per dag gaat er een bus langs de comunidad naar Tena.

Gisteren (vrijdag) een personeelsfeestje gehad, een barbecue. Iedereen nam wat eten/drinken mee. Het was gezellig, ook al was er geen stromend water en licht, maar we hebben ons prima gered!

Edo, nog bedankt voor je tip voor de chocoladesmaak! Ik ga hem bij de ideeën zetten. In Vught ben je welkom om eens de chocolade te proeven ;) Citroen heb ik hier nog niet gezien, maar wel sinaasappels en limoen.
Ik ga met Judy (die Amerikaanse werkneemster) brainstormen over interessante ideeën. Ze wil o.a. tabak proberen. Chili bestaat al en smaakt goed, zeggen ze.

Tot de volgende keer maar weer. Het is zo wel weer lang genoeg.

Chao!


Nou ja, lang genoeg? Nu ik het stukje op de weblog plaats toch maar even een stuk erbij over het weekend (het vorige stuk heb ik zaterdag getypt). Zaterdag veel thuis geweest. Lekker rust. ’s Avonds naar de kerk geweest. Elke zaterdag is er een avond speciaal voor jongeren. Een film gekeken en spellen gedaan. Was gezellig! Veel jongeren van 12 tot 30. Leuk om mee te maken.

Gistermorgen met Jaira, een meisje van de kerk, en haar familie achterop de motor naar 2 kerken gegaan. Haar vader ging daar voor. Dominees kennen ze hier niet echt, dus bereiden gemeenteleden overdenkingen voor. De kerkjes waren klein met zo’n 30-40 mensen. Enige blanke uiteraard. Veel ging in het Quichua, de taal van de Quichua-stam. Mooi om mee te maken. Gisteravond weer lekker uitgerust en gisteravond weer naar de kerk hier in Tena. Mijn weekend was geslaagd en lekker rustig!

Nou, de groeten!